به نقل از «آفتاب»

از معبد آناهیتا تا ایوان مدائن؛ مشارکت ایران و عراق؟

تاریخ انتشار: ۱۹ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۵۶۵۷۹

آفتاب‌‌نیوز :

«قصرشیرین»، «طاق بستان» و «معبد آناهیتا» سه اثر تاریخی استان کرمانشاه است که از سال ١٣٨۵ در فهرست موقت میراث جهانی یونسکو قرار گرفته‌اند، اما از آن زمان تاکنون برای تدوین پرونده این آثار و تحویل به یونسکو اقدامی نشده است. اکنون مدتی است مطرح شده که این سه اثر در قالب یک پرونده به نام «محور ساسانی کرمانشاه» از سوی متولیان میراث فرهنگی این استان به یونسکو معرفی خواهند شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این درحالی است که مدیر پایگاه ملی محور ساسانی کرمانشاه از وجود ۱۸ اثر تاریخی شاخص دیگر در این محور خبر داده است. 

از معبد آناهیتا تا ایوان مدائن...

مرتضی گراوند ـ مسئول پیگیری پرونده ثبت جهانی محور اشکانی ـ ساسانی کرمانشاه ـ در گفتگویی درباره آخرین وضعیت این پرونده توضیح داد: با توجه شرایطی که امروز در یونسکو حاکم است و بر اساس آن، کشور‌ها هر سال فقط یک پرونده را می‌توانند در نوبت ثبت جهانی داشته باشند، تصمیم گرفتیم یک پرونده زنجیره‌ای از شرق تا غرب استان کرمانشاه آماده کنیم؛ چراکه در این مسیر به واسطه قرارگیری در امتداد جاده ابریشم (جاده خراسان بزرگ)، آثار و بنا‌های تاریخی زیادی ایجاد شده است. در این مسیر، مجموعه‌ای از آثار معماری، از جمله معبد آناهیتا، بیستون، عمارت خسرو، طاق بستان، مجموعه قصر شیرین و … را داریم که به دو دوره اشکانی و ساسانی تعلق دارند که یک پیوستگی فرهنگی در معماری آن‌ها دیده می‌شود. 

او اظهار کرد: ابتدا قرار بود این پرونده با نام محور ساسانی آماده شود، اما در حال حاضر قصد داریم، این پرونده را با عنوان «منظر اشکانی ـ ساسانی؛ از معبد آناهیتا تا ایوان مدائن» آماده کنیم؛ چراکه برخی از آثار این محور همچون معبد آناهیتا و قلعه یزگرد، اشکانی ـ ساسانی هستند. دوم این‌که قصد داریم این پرونده را خارج از نوبت و با مشارکت کشور عراق به ثبت برسانیم. 

گراوند درباره اینکه تاکنون چه اقدامی برای این پرونده انجام شده است؟ گفت: مطالعات باستان‌شناسی، توصیف اثر، تعریف نقشه‌ها، تعیین ضوابط عرصه و حریمِ بیشتر محوطه‌ها انجام شده و از طرفی در سال‌های گذشته مطالعات مردم‌شناسی و اطلاعاتی که برای تکمیل پرونده ثبت جهانی نیاز بود، انجام شده است، اما بر اساس ضوابط میراث جهانی این مطالعات باید به‌روز شود که این موضوع به تأمین اعتبارات نیاز دارد تا این پرونده تکمیل شود. پیگیری‌هایی هم در این‌باره انجام شده و تا دو هفته آینده جلسه هم‌اندیشی ثبت جهانی «منظر اشکانی ـ ساسانی؛ از معبد آناهیتا تا ایوان مدائن» در کرمانشاه با حضور صاحبنظران و متولیان این امر برگزار خواهد شد.

چرا ایران می‌خواهد با مشارکت عراق پرونده ثبت جهانی را پیش ببرد؟

مسئول پیگیری ثبت جهانی محور اشکانی ساسانی کرمانشاه درباره مشارکت ایران و عراق برای ثبت جهانی این پرونده، اظهار کرد: دو راه پیش رو داریم؛ یا به تنهایی این پرونده را برای ثبت جهانی آماده کنیم و آثار تاریخی از کنگاور تا قصرشیرین را در یک پرونده برای ثبت جهانی در نوبت قرار دهیم، یا با همکاری کشور عراق بدون نوبت پرونده را تکمیل و به یونسکو ارسال کنیم. «ایوان مدائن» به عنوان یکی از مهم‌ترین پایتخت‌ها و آثار معماری به جا مانده از دوران ساسانی و اشکانی در دل عراق برای ما ایرانی‌ها خیلی مهم است؛ بنابراین ثبت آن در این پرونده به صورت مشترک حائز اهمیت است. در این راستا دو بار به کشور عراق سفر کردیم و پیگیر برگزاری جلسه با آن‌ها هستیم. ایوان مدائن بر اساس تقسیمات سیاسی کشور عراق جزو استان دیالی است که باید با استانداری آن منطقه صحبت کنیم.

او ادامه داد: یک اثر دیگر در امتداد همین مسیر پس از عمارت خسرو به نام «حوش کوری» وجود دارد، که در تقسیمات سیاسی کشور عراق در استان دیالی قرار گرفته است، اما به لحاظ مدیریتی و نگهداری زیر نظر اقلیم کردستان و استان گرمیان است که صحبت‌هایی با اقلیم کردستان داشتیم و برای ثبت جهانی این اثر به صورت مشترک اعلام آمادگی کرده‌اند تا بر اساس برنامه‌ها و زیرساخت‌های که ما ارائه می‌دهیم اقداماتی انجام دهند. این اثر به دوران ساسانی و احتمالا به خسرو پرویز تعلق دارد.

گراوند درباره اعتبار و زمان مورد نیاز برای تدوین پرونده جهانی «منظر اشکانی ـ ساسانی؛ از معبد آناهیتا ایوان مدائن» گفت: ما برای تکمیل این پرونده ١٢ تا ١۵ میلیارد تومان اعتبار درخواست دادیم، که اگر تأمین شود و بتوانیم پرونده را به صورت مشترک با کشور عراق پیش ببریم نهایتا تا ١۴ ماه می‌توان آن برای ارسال به یونسکو نهایی کرد. 

 مسئول پیگیری ثبت جهانی محور اشکانی ساسانی کرمانشاه درباره مشکلات مربوط به حریم و عرصه برخی از آثار و بنا‌هایی که در این محور قرار گرفته‌اند نیز اظهار کرد: موضوع عرصه و حریم و ضوابط آن چه از نظر منظری و چه ساماندهی اثر، برای یونسکو مهم است و تمام آثاری که در این محور قرار گرفته‌اند دارای ضوابط عرصه و حریم هستند، اما این ضوابط باید بازنگری و به‌روزرسانی شوند و این بخش اعظم و مهمی از پرونده است؛ چرا که نشان می‌دهد روند حفاظتی ما تا امروز از این آثار چگونه بوده است و همانطور که گفتم این بازنگری نیازمند تأمین اعتبار است. 

وضعیت نابسامان معبد آناهیتا 

او همچنین در پاسخ به این پرسش که معبد آناهیتا که در این محور قرار گرفته، سال‌هاست وضعیت نابسامانی است، با توجه به آن‌که یکی از آثار مهم این پرونده است، برای ساماندهی و رسیدگی به وضعیت آن چه تدبیر و اقدامی شده است؟ گفت: «معبد آناهیتا» یک بنای بسیار پیچیده است، با وجود این‌که شاید از دور یک اثر ساده به نظر بیاید، اما از نظر ساماندهی محیطی، اقدامات حفاظتی و مرمتی این اثر پیچیده است. نوع مصالحی که در این بنا به کار رفته عملا قدرت اقدامات مرمتی را از ما گرفته است. عرض دیواره پشت کار محوطه‌ها در سکوی اول ١٨/۵ متر است و وزن بلوک‌های سنگی که در این بنا به کار رفته از ۴ تا ١۵ تن متغیر است. بخش زیادی از این سنگ‌ها تخریب شده و طبیعتا باید مرمت شوند و آن‌ها را از نو در محل خودشان قرار دهیم.

گراوند افزود: آنچه تا امروز برای معبد آناهیتا انجام دادیم این بود که بیشتر معارض‌ها و املاک تملک شده‌اند و فقط سه خانه مسکونی باقی مانده که در آن‌ها زندگی می‌کنند. یکی دو مورد زمین کشاورزی هم هست که باید تملک شوند، اما دیگر زمین‌ها حصارکشی شده‌اند و محدوده کاملا در اختیار میراث فرهنگی است. معبد آناهیتا کاملا از منازل مسکونی پوشیده بوده و از سال ۴٧ که مرمت این معبد آغاز می‌شود، حدود ٢٨۵ ملک، زمین کشاورزی و … تملک شده است و در یک سال گذشته دو مورد تملک زمین داشتیم و سه مغازه در جنوب غربی معبد داریم که قبلاً تملک شده‌اند، اما باید پول سرقفلی آن‌ها را به صاحبان مغازه‌ها بدهیم. در نظر داریم حدود شش هزار مترمکعب از این بخش را به پارکینگ معبد تبدیل کنیم.

او اضافه کرد: باید برای ثبت جهانی، زیرساخت‌هایی را بر اساس استاندارد‌های جهانی برای بازدید گردشگران مهیا کنیم و چنین اقداماتی برای معبد آناهیتا در حال انجام است. همچنین به لحاظ حفاظت فیزیکی دوربین‌های مداربسته به طور کامل در این مجموعه نصب شده‌اند. سه دکل برای روشنایی شبانه داریم. یک هکتار از فضای آزاد، سبز شده و گیت بلیت‌فروشی و پارکینگ در حال ساخت است. با وجود این اقدامات باز هم نیازمند زیر ساخت‌هایی هستیم. 

مسئول پیگیری ثبت جهانی محور اشکانی ساسانی کرمانشاه گفت: از دیگر اقدامات انجام شده، ساماندهی و ایجاد مزرعه سنگ در ضلع شرقی و غربی و برای سنگ‌هایی است که در حین کاوش‌ها جابه‌جا و روی هم تلنبار شده‌اند تا محوطه از نظر چیدمان ظاهری به نظم برسد. البته سنگ‌هایی که در امتداد دیوار‌های اصلی قرار گرفته و ریخته‌اند در محل خود باقی می‌مانند، چون به این سنگ‌ها نمی‌توانیم دست بزنیم. امسال در تلاش هستیم کاوش‌های باستان‌شناسی این بنا را انجام دهیم، به‌ویژه در سکوی دوم که حجم زیادی از نخاله‌های ساختمانی حاصل از تخریب منازل مسکونی، به صورت برآمدگی در این محوطه باستانی انباشت شده‌اند. از طرفی امسال هفت‌هزار متر مکعب از بخش شرقی که از نخاله‌های ساختمان‌هایِ تخریب‌شده در سنوات گذشته انباشت شده بود، آواربرداری کردیم. 

او افزود: برای یونسکو خیلی هم مهم نیست که دیوار جنوبی بالاست و مرمت شده یا نه، بلکه به لحاظ حفاظتی، وضعیت تثبیت سنگ‌های جداره حائز اهمیت است. در معبد آناهیتا به دلیل ریزش به اصطلاح «خاک‌آوار»، گیاهان مختلفی رشد می‌کردند که برای از بین بردنشان همواره آن‌ها را آتش می‌زدند و این آتش به سنگ‌های جداره آسیب می‌زد، اما در چند سال اخیر با سم‌پاشی و کنترل رشد این گیاهان خودرو، از آتش‌سوزی خبری نبوده است. 

گراوند با بیان این‌که با وجود این اقدامات، کوتاهی‌هایی هم در حق معبد آناهیتا شده است، اظهار کرد: برای معبد آناهیتا از سال ١٣۴٧ که مرمت آن شروع شده هزینه‌های زیادی شده است، اما می‌پذیریم که نسبت به جایگاهی که داشته اقدامات بیشتری می‌توانستیم برای آن انجام دهیم و کمی در حق آن کوتاهی شده است. این بنا ظرفیت بالایی برای پذیرش گردشگر دارد و اگر اقداماتی که باید برای آن انجام شود می‌توانیم شاهد حضور ١۵٠ تا ٢٠٠ هزار در گردشگر در سال باشیم. از سال ١٣۴٧ پنج پروژه بزرگ ملی از جمله جرجان، بیشاپور، هفت تپه، تخت جمشید و معبد آناهیتا داشته‌ایم که معبد آناهیتا به دلیل نوع نگاه مدیریتی و نبود اعتبار کافی نسبت به این پروژه‌ها جا ماند و به جایگاه واقعی‌اش نرسید، اما در سال‌های اخیر تمام تلاش این بوده که آن را به جایگاه اصلی خود برسانیم و باید کار‌های زیرساختی آن، ساماندهی و مطالعات باستان‌شناسی، که دو دهه است متوقف شده، انجام شود.

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: معبد آناهیتا ایوان مدائن آثار تاریخی یونسکو ساسانی کرمانشاه اشکانی ـ ساسانی برای ثبت جهانی مسئول پیگیری یک پرونده کشور عراق انجام شده بر اساس شده اند سنگ ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۵۶۵۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ایرانی‌هایی که در کشور خود هم برگ هویت ندارند

به گزارش قدس خراسان، پس از پیروزی انقلاب اسلامی و پیش از شروع جنگ تحمیلی از سوی صدام، دولت بعث عراق اقدام به اخراج ایرانی‌ها از این کشور کرد؛ کسانی که هنوز پس از گذشت ۴۵سال، نه ایران آن‌ها را به عنوان ایرانی قبول دارد و نه کشورعراق آن‌ها را عراقی می‌داند.

قصه ایرانی‌های ساکن شهر حلّه استان بابل که حالا در گوشه‌ای از شهر مشهد ساکن هستند نیز از این جنس است. ساجده و لعیمه خواجه نعمت دخترعموهایی هستند که پس از اخراج از عراق با کمک یک خیر مشهدی در این شهر صاحب خانه شدند؛ اما با وجود داشتن پدر و مادر ایرانی، هنوز پس از ۴۵ سال مدرک هویتی ایرانی ندارند.

ساجده خواجه نعمت که ۶۷ سال دارد و مادرزادی کم‌بیناست، هشت سال از ازدواج با پسرعمویش یعنی شهید مفقودالاثر وهاب خواجه نعمت گذشته بود که حکومت بعث عراق خودش و همسر ۳۰ ساله‌اش را دستگیر کرد. او پس از هشت روز آزاد شد؛ اما هنوز پس از ۴۵ سال هیچ خبری از همسرش ندارد.

وی در این باره می‌گوید: صدام، شوهرم را به دلیل تابعیت ایرانی دستگیر کرد. گفتند تو برو ایران او خودش می‌آید؛ اما پس از ۴۵سال هنوز هیچ خبری از او ندارم.

زایمان در زندان حزب بعث

ساجده خواجه نعمت با بیان اینکه صدام جوانان شیعه و متدینی را که تابعیت ایرانی داشتند، دستگیر کرده تا با سفر به ایران در جبهه علیه حزب بعث نجنگند، می‌افزاید: من را هشت روز در زندان انداختند، ۱۵۰ زن و بچه را در یک مکان کوچک زندانی کرده بودند، غذای خوبی نمی‌دادند و تنها دو ساعت در روز اجازه داشتیم از سرویس بهداشتی استفاده کنیم که با این جمعیت زیاد خیلی سخت بود. زندانبان‌ها به ما توهین می‌کردند و رفتار خیلی بدی داشتند، در این وضعیت بسیار بد، یکی از زنانی که حامله بود، در زندان زایمان کرد و اصلاً به او رسیدگی نکردند.

وی ادامه می‌دهد: با یک خودرو از جلو زندان، ما را به مرز ایران بردند و از آنجا سه روز پیاده در زیر باران و در سرما راه رفتم تا به سرپل‌ذهاب رسیدم. از سرپل‌ذهاب با خودرو نیروهای ایرانی به اردوگاه آوارگان جهرم آمدم و سه ماه در این اردوگاه ساکن بودم.

ساجده خواجه نعمت که به تنهایی روزگار می‌گذراند، عنوان می‌کند: دخترعمویم که پیش از ما به ایران آمده و در مشهد ساکن بود، من را تحت تکفل خود قرار داد و از اردوگاه جهرم به مشهد آورد.

وی که از نداشتن شناسنامه ایرانی با وجود داشتن نسب ایرانی گلایه می‌کند، می‌افزاید: برادرم در عراق متولد شده و با ما به ایران آمده است. با پیگیری‌هایی که انجام داد، کمتر از یک سال است شناسنامه ایرانی گرفته؛ اما هنوز به ما شناسنامه نداده‌اند.

صدام ۶۰ پسر بچه و مرد در بستگان ما را دستگیر کرد

لعیمه خواجه نعمت؛ همان دخترعمویی است که پیش از ساجده به ایران آمده و به کمک او ساکن مشهد شده است. درباره قصه اخراجش از عراق می‌گوید: همسرم شهید مفقودالاثر صالح خواجه نعمت ۲۹ سال داشت و چهار سال بود ازدواج کرده بودیم و دو دختر سه ساله و دو ساله داشتیم. ساعت ۹ شب مأموران آمدند در خانه ما در شهر حلّه و به تمام خانواده گفتند پنج دقیقه بیایید چند تا سؤال داریم. وقتی رفتیم، من را سه روز با دخترانم به زندان انداختند و سپس در مرز ایران رهایم کردند. پیاده به سمت ایران آمدم و ایرانی‌ها با خودرو من را تا اردوگاه خرم‌آباد رساندند.

وی می‌افزاید: من یک سال پس از پیروزی انقلاب و سه ماه پیش از آغاز جنگ تحمیلی به ایران آمدم. صدام همسرم را دستگیر کرد و تاکنون هیچ خبری از وی ندارم و مفقودالاثر شده است.

لعیمه خواجه نعمت با اشاره به اینکه صدام خیلی ما را اذیت کرد و به ما که تابعیت ایرانی داشتیم، خیلی ظلم کرد، بیان می‌کند: ۶۰نفر از مردان اقوام ما را که سنشان از ۱۴ تا ۴۲ سال بود، در شهر حلّه عراق دستگیر کردند. تنها به دلیل اینکه تابعیت ایرانی داشتیم و شیعه متدینی بودیم و تاکنون هیچ خبری از سرنوشت آن‌ها نداریم. از مسئولان عراقی که پیگیری کردیم، اطلاع دقیقی از سرنوشت آن‌ها نداشتند. برخی هم می‌گویند صدام همه آن‌ها را در گور دسته‌جمعی دفن کرده است.

وی با بیان اینکه بیشترین زمان نگهداری زنان اقوام آن‌ها در زندان ۲۵ روز بود، ادامه می‌دهد: صدام خانه، خودرو و اموال این افراد را مصادره و زنان و خانواده آن‌ها را از عراق اخراج کرد. چهار نفر از فامیل ما را در زندان شکنجه دادند و پسردایی ۱۴ ساله‌ام را با برق شکنجه کردند و به شهادت رسید.

لعیمه خواجه نعمت درباره ماجرای آمدنش به مشهد می‌گوید: ۱۷روز در اردوگاه آوارگان عراقی خرم‌آباد بودیم که یک تاجر مشهدی به نام آقای اخوان، ما و ۱۵ خانواده دیگر را کفالت کرد و به مشهد آورد. ابتدا نزدیک یک سال در هتل زندگی کردم و سپس این تاجر مشهدی خانه‌ای برای ما تهیه کرد.

وی درباره سایر اعضای خانواده‌اش خاطرنشان می‌کند: بقیه افراد خانواده ما در عراق ساکن هستند و ما به دلیل اینکه در ایران مهاجر هستیم، تنها می‌توانیم در ایام اربعین حسینی پاسپورت موقت برای سفر به عراق بگیریم و پس از اتمام آن مدت که کمتر از دو ماه است، باید به ایران برگردیم.

پدر و مادرم شناسنامه و کد ملی ایرانی دارند؛ اما به ما نمی‌دهند

لعیمه خواجه نعمت که در ابتدای صحبت گفته بود مادرش اصفهانی و پدرش شوشتری است، می‌گوید: نزدیک ۴۵ سال است در ایران ساکن هستیم؛ با وجود اینکه پدر و مادرمان ایرانی هستند و شناسنامه و کدملی دارند؛ اما هنوز به ما شناسنامه ایرانی نداده‌اند. به همین دلیل بنیاد شهید به ما مانند ایرانی‌ها حقوق پرداخت نمی‌کند.

وی با بیان اینکه صدام ما را به دلیل ایرانی بودن، پیش از شروع جنگ تحمیلی از عراق اخراج کرد، متذکر می‌شود: برای گرفتن شناسنامه ایرانی خیلی اقدام کردیم حتی دادگاه رفتیم و دادگاه نسب ما را پذیرفته؛ اما به ثبت احوال که مراجعه کردم، موافقت نکردند و شناسنامه ندادند. دلیلش را نمی‌دانم. 

لعیمه خواجه نعمت با اشاره به سختی‌های زندگی به عنوان یک مهاجر در ایران می‌گوید: پس از ۴۵ سال سکونت در ایران، بلاتکلیف مانده‌ایم. در ایران به ما می‌گویند عراقی هستید و در عراق هم به ما می‌گویند شما ایرانی هستید. ما فقط هویت و شناسنامه می‌خواهیم.

بی‌هویتی پس از ۴۵ سال سکونت در ایران با وجود نسب ایرانی، زندگی سختی را برای این افراد رقم زده است. با وجود اینکه بنیاد شهید و امور ایثارگران، همسران این افراد را به عنوان شهدای سپاه بدر پذیرفته؛ اما با حقوق کمتر از ۲میلیون تومان به سختی روزگار می‌گذرانند. امیدواریم این خلأ قانونی در کشور بازبینی شود و کسانی که هویت ایرانی در اجدادشان بوده به عنوان یک هموطن مورد پذیرش قرار گیرند تا برای همسران شهدای مفقودالاثری که ظلم صدام به جرم ایرانی بودن، زندگیشان را به اینجا رسانده، روزگار بهتری رقم بخورد.

خبرنگار: فریده خسروی